ZiS 151 mobilny warsztat polowy - Avtomobil na Służbie

ZiS 151 (po 1956 roku, kiedy zakłady im. Staliny przemianowano w zakłady im. Lichaczowa, produkowany pod nazwą ZiŁ 151) był pierwszym radzieckim ciężkim samochodem ciężarowym z napędem na wszystkie koła (6x6) wprowadzonym do produkcji po zakończeniu II Wojny Światowej. Dwa różniące się od siebie prototypy samochodu przedstawiono w 1946 roku. Pierwszy, zaprezentowany wiosną, prototyp (określany w literaturze jako ZiS 151-2) z zewnątrz przypominał Studebakera US6. Pod maską umieszczono 6 cylindrowy silnik benzynowy ZiS 120 o mocy 90KM.  Drugi prototyp (określany w literaturze ZiS 151-1), zaprezentowany jesienią, został także wyposażony w silnik ZiS 120, ale posiadał kabinę zapożyczoną z ZiSa 150. Różnice dotyczyły również tylnych osi - prototyp "ZiS 152-2" posiadał bliźniacze koła na tylnych osiach (czyli łącznie 10 kół), natomiast 151-1 pojedyncze (czyli 6 kół). W 1947 wzięły one udział w testach drogowo - terenowych. Lepszy okazał się prototyp ZiS 151-1 jednak przed skierowaniem do produkcji władze wojskowe, zapatrzone w amerykańskie konstrukcje, nakazały zastosowanie podwójnych kół na tylnych osiach. W kwietniu 1948 roku wyprodukowano pierwszą partię, a pełna produkcja seryjna ruszyła w październiku tego samego roku. Początkowo samochód posiadał kabinę drewniano - metalową, która w toku produkcji, a dokładnie w 1950 roku, została zastąpiona w pełni metalową.

Produkcja ZiS/ZiŁ 151 została zakończona we wrześniu 1958 roku, kiedy do produkcji wszedł ZiŁ 157. Łącznie wyprodukowano około 195 tysięcy ZiSów 151. Mimo wielu wad takich jak mi.n niewygodne wnętrze kabiny, niska prędkość maksymalna wynosząca około 60 km/h, czy wysokie zużycie paliwa (w granicach od 46 do 55 litrów na 100 kilometrów) ZiSy 151 były chwalone przez użytkowników za prostotę użytkowania i niezawodność. Samochody te znalazły się także na wyposażeniu Ludowego Wojska Polskiego.

Od Samochody WP

Zis 151 w służbie WP, lata 50. Zdjęcie pochodzi z pracy: Technika Wojskowa LWP. XXX Lat rozwoju 1943 - 1973.

Od BLOG

Od BLOG

Oprócz typowych dla samochodów ciężarowych zabudów takich, jak skrzynia ładunkowa, czy cysterna podwozie ZiSa 151 posłużyło także jako nośnik systemów uzbrojenia takich, jak wyrzutnie rakiet BM-13-16, BM-14-16, BMD-20 czy BM-24. Na bazie podzespołów ZiSa 151 zbudowano także transporter opancerzony BTR 152 oraz amfibię BAW (ZiS/ZiŁ 485). Eksperymentowano także z podwoziem półgąsienicowym (ZiS 153) jednak ostatecznie wycofano się z tego projektu.

Od BLOG

Od BLOG

Model przedstawia ZiSa 151 z zabudową mobilnego warsztatu polowego typu SN przystosowaną do podwozia tego samochodu. W zabudowie umieszczono urządzenia do kontroli stanu technicznego i naprawy pojazdów. Energię elektryczną niezbędną do funkcjonowania tych urządzeń zapewniał samodzielny generator prądu GEN-4 o mocy 3,2 KW. Mobilne warsztaty polowe w Armii Radzieckiej dzieliły się na cztery kategorie: VAREM 1 przeznaczony był dla pułku piechoty, VAREM 2 dla brygady piechoty, VAREM 3 dla dywizji piechoty i VAREM 4 dla dywizji pancernej. Warsztaty przeznaczone dla jednostek piechoty miały 4 osobowy personel. Natomiast dla wojsk pancernych były powiększone do 6 osób. Wnętrze posiadało piec na węgiel, który pozwalał ogrzać zabudowę.

Od BLOG

Od BLOG

Model został wydany w 74 numerze serii "Avtomobil na Służbie" i trafił do mnie dzięki uprzejmości kolegi AutaPRL-u z forum motoshowminiatura, który sprowadził go dla mnie. Miniatura robi całkiem dobre wrażenie choć wyraźnie rzuca się w oczy dysproporcja pomiędzy jakością wykonania kabiny, a zabudowy. Kabina została odlana z metalu natomiast zabudowa z plastiku. Nie byłoby w tym nic złego gdyby nie fakt, że ów zabudowa jest bardzo uproszczona i odrzuca "plastikowym" wykonaniem. Ponadto nie posiada wnętrza. Niezbyt dobrze prezentują się także osłony reflektorów, które są zdecydowanie zbyt grube. Mimo tych wad model podoba mi się i uzupełnia moją skromną jeszcze kolekcję pojazdów wojskowych.

Od BLOG

Od BLOG