Wpis nr 100 - Ford Taunus P2 17M - Barokowa Taunus

Kiedy 8 czerwca 2015 roku zakładałem blog, nie przypuszczałem, że spotka się on z tak dużym zainteresowaniem!. Wasze zainteresowanie, które przekłada się na wyświetlenia bloga, nieustannie motywuje mnie do prezentowania kolejnych okazów z mojej, liczącej obecnie 270 modeli kolekcji. Na chwilę, w której pisałem ten wpis (26.09), statystyki bloga prezentowały się tak:



Serdecznie dziękuję wam za okazane zainteresowanie, wsparcie i motywację i liczę, że będziecie tutaj wpadać jeszcze częściej!. Być może jeszcze w tym roku uda się przekroczyć granicę 100 tysięcy wyświetleń!



Bohaterem tego wpisu, który jest już nr 100 (!). będzie Ford Taunus P2 17M, którego model otrzymałem w prezencie od mojej dziewczyny (wraz z Cadillac'kiem V16 Al Capone). Wybór padł na ten model, bowiem jest on jednym z ciekawszych europejskich samochodów lat 50, a w Polsce jest raczej mało znany (W Polsce Taunus kojarzony jest przede wszystkim z serią TC). Dlatego też warto przypomnieć jego historię. Produkcja Forda Taunus P2 rozpoczęła się w 1957 roku w Koloni. Oznaczenie nawiązywało do pasma górskiego Taunus w środkowych Niemczech w kraju związkowym Hesja. Nie był to pierwszy samochód niemieckiego oddziału Forda noszący tą nazwę. Wcześniej nosił ją model G93 produkowany w latach 1939-1942 i 1948-1952, a następnie model G13 (1952-1962) oznaczony Taunus 12/15M. Wnioskować można byłoby więc to, że P2 17M jest wersją rozwojowa modelu G13. Nic bardziej mylnego. O ile model G13 zaliczał się do segmentu C, tak Barokowa Taunus, jak zwykło się mawiać na ten model, reprezentował już segment D.





Wizualnie Taunus P2 przypominał nieco mniejszą kopię produkowanego w USA Forda Fairlane. Jak już wspominałem samochód zyskał przydomek Barokowa Taunus, który zawdzięczał efektownej, bogatej w chromowane detale stylistyce. Taunusa P2 produkowano w trzech wersjach:

- 2 i 4-drzwiowy sedan,

- 3 drzwiowe kombi,

- 2 drzwiowy kabriolet.





Samochód napędzał czterocylindrowy silnik o pojemności 1698 ccm i mocy 59 KM. Moc ta pozwalała osiągnąć prędkość maksymalną około 125 km/h. Produkcja modelu P2 zakończyła się w 1960 roku. Głównym powodem przerwania produkcji było odejście od dotychczasowej stylistyki na rzecz bardziej zwartej, mniej ozdobnej stylistyki. Łącznie wyprodukowano prawie 240 tysięcy egzemplarzy tego samochodu, w tym 45,5 tysiąca kombi i 3000 kabrioletów.





Model został wyprodukowany przez IXO i wydany w 68 numerze rumuńskiej serii Masini de Legenda. Miniatura zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Model, podobnie jak jego pierwowzór, bogaty jest w liczne chromowane detale takie, jak atrapa, zderzaki, wycieraczki, lusterko wsteczne i boczne, klamki (wykonane jako osobny element), ramki w około szyb, czy boczne listwy. Do pełni szczęścia brakuje jedynie pomalowanych w główny kolor nadwozia felg (w tym wypadku zielonych), wnętrza oraz zaznaczonych emblematów na przednich błotnikach (miejsca, w których powinny się znajdować zostały wytłoczone). Podsumowując. Wydany w serii Masini de Legenda Taunus P2 to porządna miniatura, którą warto mieć w kolekcji. I nie mówię tego tylko dlatego, że otrzymałem ją w prezencie od mojej dziewczyny. Zresztą model broni się sam, co możecie zobaczyć na załączonych zdjęciach.